Eg er ikkje lengerdet er for stille til at eg kansjå fargane falle, ingen av dei gamleer lenger i det bevegelege vatnetDet er for stilleog altfor lenge sidanMen den græne løa treng jo malastOg ungane treng joein trygg stad å leikeEg er ikkje lenger, men berre i degOg i eit blåttsom lun og roleg varme. Og grasetskulle vore slått, eg ser det no
Boka inneheld dikt som er skrivne i tidsrommet 1992-1997.